۱۳۸۸ بهمن ۹, جمعه

بهمن، بدرود و سلام.

1) بهمن:
«انقلاب اسلامی»، بزرگترین واقعه ای است که با شروع بهمن ماه، ذهن را به خودش مشغول می کند. این انقلاب، حاصل خون های فراوانی است که با ایثار جوانان این سرزمین که با تفکر های گوناگون در کنار هم تلاش می کردند، به ثمر نشست و امسال، 31 امین سالگرد ثبت اون رو جشن می گیریم.
هیچ چیزی نباید و نمی تواند باعث سستی در ارکان جمهوریت، اسلامیت و آزادی این حکومت شود. اختلاف هایی که گاه و بیگاه در برهه های مختلف، مردم این سرزمین رو به خود دچار می کند، باید سبب افزایش تجارب جمعی و عمومی ملت در جهت مواجهه با بحران های بعدی گردد. بحران هایی که مستلزم هر نظام پویایی است که تصمیم می گیرد در جهان، ایدئولوژی نوین و اختصاصی خودش را به جهت اصلاح بشریت بکار ببندد. اما مسأله اصلی این است که چگونه با بحران ها در فضاهای مه آلود روبرو شد. زمانی که رهبری، از شرایط موجود با تعبیر «فتنه» یاد می کنند، تصمیم گیری کمی سخت می شود. پیدا کردن سمت «به حق»، یا «به حق تر»، عمل ساده ای نیست. شاید بهترین راه برای برون رفت از چنین شرایطی را حضرت علی (ع) به خوبی بیان کرده باشند. ایشان می فرمایند: «در هنگام فتنه همانند شتر نر 2 ساله ای باش که نه بتوانند بر گرده ات بنشینند و نه از شیرت استفاده کنند» (نقل به مضمون از نهج البلاغه، بخش پند ها)؛ کاری که بزرگان انجام داده اند. با آرام تر شدن فضا، خورشید حقیقت از پس غبار ها سر بر خواهد آورد و آنکه تصمیم عجولانه ای گرفته باشد، اگر ایمانی داشته باشد و وجدانی، پشیمان خواهد شد و آنکه ندانسته و دانسته، ظلمی کرده باشد، در پیشگاه حقیقت، سیاه روی خواهد بود.
شاید بهترین عکس العمل در این شرایط، تمرکز بیشتر بر افزایش اندوخته های علمی و تجربی برای ساختن آینده ای روشن تر باشد، کاری که بسیاری فراموش کرده اند و حاشیه های فراوان را به متن ترجیح داده اند.
2) بدرود: 
برای همه دانشجویان عزیزی که یک نیم سال تحصیلی را با هم گذراندیم، آرزوی موفقیت می کنم و امیدوارم خداوند همه ما را به راه راست هدایت کند، ان شاء الله.
3) سلام:
به همه دانشجویانی که در نیمسال جدید، میهمان ذهن های هم خواهیم بود، سلام می کنم و برایشان آرزوی روزهای پربار می نمایم. «رَبِّ اشَرح لِی صَدری وَ یَسِّرلی اَمری وَ احلُل عُقدَتاً مِن لِسانِی یَفقَهوا قَولی».

هیچ نظری موجود نیست: